Nə üçün həyatımızda olan bəzi xatirələr zehnimizdə qalır, digərləri isə itir? Bu suala cavab verməyə çalışan yeni araşdırma yaddaşın necə formalaşdığını və xatırlamanın arxasında duran mexanizmləri işıqlandırır.
Manset.az xarici mediaya istinadən xəbər verir ki, Boston Universitetinin alimləri xatirələrin uzunmüddətli yaddaşa keçidində iştirak edən neyrobioloji prosesləri araşdırıblar. Tədqiqat göstərdi ki, emosional intensivlik, diqqət səviyyəsi, kontekstlə bağlı göstərişlər və yaddaşın təkrarı yaddaşın formalaşmasının müəyyənediciləridir.
Araşdırmaya görə;
Yüksək emosional kontekstdə olan xatirələr (məsələn, xoşbəxt və ya travmatik hadisələr) daha güclü şəkildə saxlanılır.
Həmin an diqqətimizin intensivliyi yaddaşın qalıcılığına müsbət təsir göstərir.
Yenidən düşünmək, hekayəni vizuallaşdırmaq və ya o anı assosiativ kontekstlərlə xatırlamaq yaddaşı möhkəmləndirməyə kömək edir.
Digər tərəfdən, adi, aşağı emosional anlar çox vaxt zamanla yaddaşımızda itir.
